Ο Herman Melville (Νέα Υόρκη, 1819 - 1891) ήταν το τρίτο από τα οκτώ παιδιά του Άλλαν και της Μαρίας Μέλβιλ. Οι πρόγονοί του, Σκοτσέζοι και Ολλανδοί άποικοι της Νέας Υόρκης, έπαιξαν ηγετικό ρόλο στην Αµερικανική Επανάσταση, καθώς και στην οικονοµική και πολιτική ζωή της χώρας. Το 1830 η επιχείρησή τους χρεοκόπησε και οι Μέλβιλ µετακόµισαν στο Όλµπανυ. Μετά τον θάνατο του Άλλαν, το 1832, η οικογένεια βρέθηκε σε δεινή οικονοµική κατάσταση• ο Χέρµαν εγκαταλείπει το σχολείο. Τον Ιούνιο του 1839 µπαρκάρει ως καµαρότος σε ένα εµπορικό πλοίο για το Λίβερπουλ. Επιστρέφοντας, εργάζεται για λίγο ως δάσκαλος, αλλά το 1841 µπαρκάρει και πάλι, αυτή τη φορά σε ένα φαλαινοθηρικό, που τον Ιούνιο του 1842 αγκυροβολεί στις Νήσους Μαρκέζας του Ειρηνικού Ωκεανού. Εκεί, ο Μέλβιλ και ένας σύντροφός του εγκαταλείπουν το καράβι και ζουν επί περίπου τέσσερις µήνες µε µια φυλή κανιβάλων, όπως θα καταγράψει στο πρώτο µυθιστόρηµά του, Typee (1846). Αργότερα, ο Μέλβιλ πρωτοστατεί σε µια ανταρσία σε άλλο φαλαινοθηρικό, φυλακίζεται στην Ταϊτή και δραπετεύει• τις περιπέτειές του περιγράφει στο βιβλίο του Omoo (1847). Το 1843 ζει επί τέσσερις µήνες στη Χαβάη, ενώ τον Οκτώβριο του 1844 επιστρέφει στην Αµερική και αφοσιώνεται στη συγγραφή. Το 1849 εκδίδει το Mardi και το Redburn, το 1850 το Γουάιτ-τζάκετ και το 1851 το Μόµπυ Ντικ, που δεν του απέφερε ούτε δόξα ούτε κέρδη. Ακολουθούν το Pierre (1852), το Μπάρτλεµπυ ο γραφιάς (1853), το Encantadas (1854), το Μπενίτο Σερένο και το Israel Potter (1855), ώσπου το 1857 εκδίδει το τελευταίο του εν ζωή µυθιστόρηµα, τον Μεγάλο απατεώνα (The Confidence Man), που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Πατάκη (μτφρ. Χαράλαμπος Γιαννακόπουλος, σειρά: Sub Rosa). Ακολούθως, στρέφεται στην ποίηση και επιχειρεί να βρει τρόπους βιοπορισµού πέραν της συγγραφής. Παντρεµένος από το 1847 µε την Ελίζαµπεθ Σω, απέκτησε τέσσερα παιδιά• µε την οικογένειά του ζούσε στο Πίτσφιλντ της Μασαχουσέτης. Πέθανε 72 ετών από καρδιακή προσβολή, σχεδόν ξεχασµένος.