Σύνοψη
Στο βιβλίο αυτό, αναγνώστη, θα διαβάσεις για µένα – τον Αλέξανδρο: τι περνάω στο σχολείο, τι περνάω στο σπίτι, τι περνάω στη φαντασία µου και τι στ’ αλήθεια. Για να ξέρεις, είµαι λίγο τεµπελάκος, έχω και ψιλοπροβλήµατα στη µάθηση, είµαι και λίγο ακοινώνητος, έχω και τον ανθρωποδιώκτη. Τι άλλο;…
Α, είµαι και λίγο φαντασιόπληκτος και όποτε τα πράγµατα δεν πάνε καλά, φαντάζοµαι πως έχω σούπερ ικανότητες και τους εκδικούµαι όλους. Ε ναι, είµαι και λίγο εκδικητικός…
Αλλά σε κάποια φάση, γνωρίζω µια κυρία από τη Βραζιλία που κάνει κάτι περίεργες µαγικές τελετές και φτιάχνουµε ένα πήλινο δοχείο, το «vaso vagio», που µου δίνει στ’ αλήθεια αυτές τις σούπερ δυνατότητες που λέγαµε. Μετά γίνεται χαµός, αλλά αυτά σ’ αφήνω να τα διαβάσεις µόνος. Τι λες; Ψήνεσαι;
«Μυθιστόρημα με μια ιδιότυπη αφηγηματική οντότητα – ένα κράμα ακραίου χιούμορ και απροσδόκητου σουρεαλισμού [...]
Κανείς δεν του έχει μάθει πως η όποια ικανότητα απαιτεί μια προσπάθεια για να εμφανίσει τα αποτελέσματά της. Θύμα –μάλλον– μιας κοινωνίας που έχει ξεχάσει το όραμα μα και την προσπάθεια. Ο Αλέξανδρος αντί να μοχθεί κάτι να πετύχει, ονειρεύεται πως με τρόπους μαγικούς το πετυχαίνει. Και βέβαια επιδεινώνει την έλλειψη αυτοεκτίμησής του.
Όλη αυτή η κατάσταση περιγράφεται από τον Γεράση με απανωτά ευρήματα, με μια γλώσσα παρόμοια με αυτή που ένας έφηβος θα χρησιμοποιούσε, διανθισμένη με ευφάνταστες φράσεις αυτοσαρκασμού. Στο τέλος θα έρθει η αυτογνωσία και η ανακάλυψη του τι σημαίνει η αποδοχή να είμαι αυτό που είμαι και όχι αυτό που κάποιοι άλλοι με έχουν πείσει πως θέλω να είμαι. Μα δεν είναι αυτό το –ας το πούμε– μήνυμα που κάνει ιδιαίτερο τούτο το εφηβικό μυθιστόρημα. Είναι η εντελώς πρωτότυπη σχολιαστική γλώσσα με την οποία έχει γραφτεί και η γρήγορου ρυθμού αφήγησή του.»
Μάνος Κοντολέων, diastixo
https://diastixo.gr/kritikes/efivika/20401-metrios-alexandros
«Το κυρίαρχο συναίσθημα που βιώνει ο Αλέξανδρος είναι η μοναξιά. Κι ο Γεράσης αναδεικνύει ευρηματικά τη βαθιά ανάγκη των εφήβων για επικοινωνία. [..] Κλειδί στο να κερδηθούν οι νεαροί αναγνώστες και η γλώσσα του βιβλίου. Εφηβική, ρεαλιστική, οικεία. Ο Γεράσης δεν μιμείται τη γλώσσα των 15χρονων, την αξιοποιεί ουσιαστικά.»
Κατερίνα Ζαμαρία, ΑΥΓΗ
https://www.avgi.gr/tehnes/476241_dikaioma-na-eisai-metrios
«Ο Αλέξης Γεράσης στο βιβλίο του κατάφερε να ζωντανέψει έναν έφηβο από εκείνους που κυκλοφορούν ανάμεσά μας, με σάρκα και οστά. Έναν έφηβο από εκείνους που βουτούν στη φαντασία τους, στα μπερδεμένα συναισθήματα τους, στις συγκρούσεις με τους γονείς τους, στην ανάγκη τους να βρουν τη σεξουαλική τους ταυτότητα, στην επιθυμία τους να γίνουν αποδεκτοί από τους συνομήλικούς τους. Έναν έφηβο μπλεγμένο στα πλοκάμια της εφηβείας, που ίσως το μόνο που θα μπορούσε να τον σώσει είναι ένα τελετουργικό… Ποιος, όμως, είπε πως τα τελετουργικά είναι εύκολη υπόθεση;»
Σουζάνα Παπαφάγου, Τaλκ
https://www.talcmag.gr/hot/o-metrios-alexandros/
«Μετριότητα! [...] Αυτή ακριβώς τη λέξη και τη διάσταση, το βάρος της στον ψυχισμό των εφήβων απενοχοποιεί ο συγγραφέας. Των εφήβων που ζουν μέσα στη διαρκή ανασφάλεια του “δεν είμαι καλός σ’ αυτό”, που δεν πατούν γερά στα πόδια τους, που ακούνε γύρω τους υπερφίαλες δηλώσεις, που δέχονται απαιτήσεις και εντολές, που δέχονται υποδείξεις και δρομολογημένα μέλλοντα, έξω από τα θέλω τους. Όλους αυτούς τους εφήβους, που είναι μια πλατιά πλειοψηφία, ελαφραίνει μέσα από την ιστορία του Αλέξανδρου ο συγγραφέας και το κάνει εξίσου απενοχοποιημένα, γράφοντας πρώτα επειδή ο ίδιος το απολαμβάνει. [...]
Η πλήρης, συνεπής σκιαγράφηση του ήρωα, η επαφή με την πραγματικότητα, η απουσία τακτοποιημένων λύσεων, συνταγών και happy end, η ευρυθμία της απενοχοποιημένης γραφής, η έκταση των συναισθημάτων, το εύρημα του τρίτου προσώπου στο τέλος με όσα αυτό συνοδεύει σε αντιδιαστολή με την αμεσότητα της πρωτοπρόσωπης αφήγησης σε όλο σχεδόν το βιβλίο [...] είναι τα σημαντικά πλεονεκτήματα του βιβλίου του Αλέξη Γεράση που διόλου μέτριος δεν είναι.
Θα μιλήσει στους εφήβους με τη φλόγα του, με την αυθεντικότητα και την ειλικρίνειά του, ειδικά σε όσους δεν έχουν καλή σχέση με την ανάγνωση. Θα βρουν πολύ από τον εαυτό τους, δίχως την περιγραφική, πιο αργόσυρτη λογοτεχνία που τους “βαραίνει” και τους απωθεί, δικαιολογημένα ή αδικαιολόγητα.»
Απόστολος Πάππος, elniplex
https://www.elniplex.com/ο-μέτριος-αλέξανδρος-αλέξης-γεράσης/
Επιστροφή
