Διαδικτυακή Λέσχη Ανάγνωσης Μυθιστορημάτων crossover με συντονιστή τον Μάνο Κοντολέων

 Οι Εκδόσεις Πατάκη συνεχίζουν από τον Νοέμβριο 2021 και κάθε μήνα τη διοργάνωση της Διαδικτυακής Λέσχης Ανάγνωσης Μυθιστορημάτων crossover.

Ένα βιβλιοφιλικό ραντεβού που αγαπήθηκε ιδιαίτερα από ενήλικες αναγνώστες.
Τον σχεδιασμό και συντονισμό έχει ο Μάνος Κοντολέων, συγγραφέας και κριτικός με σημαντικό έργο στη λογοτεχνία crossover.
 
Τέταρτη συνάντηση:
Τετάρτη 9 Φεβρουαρίου 2022 | 19:00-20:30
Μυθιστόρημα τρίτης συνάντησης: «Αμαρτωλή πόλη» του Μάνου Κοντολέων
Δηλώσεις συμμετοχής
Κλείστε μία από τις λίγες θέσεις επικοινωνώντας στο τηλ.: 2103650024 και στο email: ekdiloseis@patakis.gr
 
Τα μυθιστορήματα crossover είναι εκείνα τα σύγχρονα λογοτεχνικά έργα στα οποία το κεντρικό πρόσωπο είναι άτομο που διανύει την εφηβεία του, δηλαδή άτομο το οποίο αναζητά την ταυτότητά του μέσα σε έναν έντονα μεταβαλλόμενο εσωτερικό και εξωτερικό κόσμο.
Γραμμένα με όλες τις απαιτητικές όσο και σύγχρονες προδιαγραφές μιας μυθιστορηματικής αφήγησης, προσφέρουν την ευκαιρία στους κάθε ηλικίας αναγνώστες τους να επικοινωνήσουν μεταξύ τους, να αναζητήσουν —ή και να επαναπροσδιορίσουν— τη δική τους ταυτότητα.
Βασικός στόχος της «Λέσχης Ανάγνωσης Μυθιστορημάτων crossover» των Εκδόσεων Πατάκη είναι να γνωρίσουν τα μέλη της ενδιαφέροντα λογοτεχνικά έργα αυτής της κατηγορίας, τα οποία και θα διευρύνουν τα λογοτεχνικά ενδιαφέροντα των ενηλίκων, αλλά και θα προσφέρουν έναν ουσιαστικό και ευαίσθητο τρόπο γεφύρωσης του χάσματος των γενεών.
Βασικές πληροφορίες
> Η συμμετοχή στη λέσχη είναι δωρεάν.
> Οι συναντήσεις θα πραγματοποιούνται μέσω πλατφόρμας ZOOM και οι συμμετέχοντες θα παραλαμβάνουν τον σχετικό σύνδεσμο με τη δήλωση συμμετοχής τους.
> Οι συναντήσεις απευθύνονται σε ενήλικα άτομα.
> Καλό (αν και όχι αναγκαίο) οι συμμετέχοντες να έχουν διαβάσει το έργο που θα συζητηθεί.
 
Λίγα λόγια για το μυθιστόρημα
«Αμαρτωλή πόλη»
Μια χώρα. Μια πόλη. Οι άνθρωποι… Η Στεφανία, ο Κλεάνθης, ο Τονίνο (που θέλει να τον φωνάζουν Σαμποτάζ)…
Σε εποχή μεγάλης οικονομικής κρίσης. Αλλάζουνε όλα και όλοι.
Αλλάξανε –γαμώτο μου!– οι δρόμοι, τα μαγαζιά, τα σπίτια.
Αλλάξανε οι άνθρωποι… Πάρ’ το χαμπάρι, φίλε!
… Μα κάποια πράγματα –το ξέρω και δε χρειάζεται εσύ να μου το πεις– δεν έχουν, ακόμα, αλλάξει.
Όπως τα μαλλιά της Στεφανίας! Ήταν και παραμένουν κόκκινα. Και μακριά. Και όλο μπούκλες.
Όχι, αυτά δεν αλλάξανε… Ακόμα έστω.
Είναι μαλλιά που είχαν και έχουν την απόχρωση μιας φλόγας την ώρα που ετοιμάζεται να σβήσει. Έτσι ήταν τα μαλλιά της Στεφανίας από πάντα. Και πάντα κόκκινα παραμένουν· δεν αλλάξανε. Μα μέχρι πότε θα είναι τα ίδια;