Όταν συνάντησα την Isol

Γράφει η Κατερίνα Κρις 

Tην πρώτη φορά που άκουσα το όνομά της ήταν το 2013 στην Μπολόνια, στη διεθνή έκθεση παιδικού βιβλίου. Βρισκόμουν στην αίθουσα ανακοίνωσης του μεγάλου βραβείου Astrid Lindgren Memorial Award, τη μεγαλύτερη διάκριση στον κόσμο για συγγραφείς και εικονογράφους παιδικών βιβλίων, όπου βραβεύεται ένας δημιουργός για την πρωτοτυπία του, το συνολικό του έργο και την αφοσίωσή του στα παιδιά και το παιδικό βιβλίο. Είχα μαγευτεί –όπως όλοι στην αίθουσα– από τις εικόνες και τα σχέδια που έβλεπα εκεί για πρώτη φορά, είχα μαγευτεί από την ίδια τη φυσιογνωμία της, φωτεινή, πολύχρωμη, μια πραγματική καλλιτέχνης αλλά και μια ηρωίδα για τα παιδιά που έμοιαζε να έχει βγει από τα ίδια της τα βιβλία. Σύμφωνα με το σκεπτικό της επιτροπής, οι εικόνες και οι ιστορίες της είχαν τη ματιά και την οπτική γωνία ενός παιδιού.

Ήταν τότε λοιπόν που άκουσα για πρώτη φορά το όνομα της: ISOL.

Το αποτύπωμά της πάνω μου ήταν τόσο έντονο, που χρόνια αργότερα θέλησα να είναι το κεντρικό πρόσωπο σε ένα ντοκιμαντέρ που είχα ξεκινήσει με θέμα τη φαντασία και τη δημιουργικότητα των παιδιών.Ύστερα από τη σχετική επικοινωνία και τα μεταξύ μας calls, ταξίδεψα μέχρι το Mπουένος Άιρες.  «Είσαι τρελή, το ξέρεις;» μου είχε πει σε ένα από τα διαλείμματα των γυρισμάτων μας –της φαινόταν τόσο τρελό που είχα ταξιδέψει απ’ τη μια άκρη του κόσμου στην άλλη– και μάλιστα κουβαλώντας άπειρο κινηματογραφικό εξοπλισμό για το ντοκιμαντέρ, μόνο και μόνο για να μιλήσουμε για τη δημιουργικότητα!

Στο λίγο διάστημα που έμεινα εκεί ανταλλάξαμε σκέψεις και απόψεις για όλα, για τα παιδικά βιβλία, για τη δημιουργία, για τη φαντασία, για τη μουσική, για το γράψιμο, για την εικονογράφηση, για τις όμορφες εκδόσεις, για τους εκδοτικούς οίκους… για τις Εκδόσεις Πατάκη…

Κάπως έτσι έφτασε και στην Ελλάδα «Η όμορφη Γκριζέλντα» της. Η Έλενα Πατάκη φρόντισε να ταξιδέψει (κι αυτή) από τη μία άκρη της γης στην άλλη. Ένα ιδιόρρυθμο, «τρελό» παραμύθι που θα κάνει όποιον το πιάσει στα χέρια του να χάσει το κεφάλι του με την ιστορία, τις ιδέες, τις εικόνες και τις… σπαζοκεφαλιές του! Ένα πραγματικό κόσμημα για τη βιβλιοθήκη!

Και ναι… ήταν τιμή μου που το μετέφρασα! 

...σήμερα την Isol τη θεωρώ μια μακρινή, καρδιακή μου φίλη. Νιώθω ιδιαίτερα συνδεδεμένη μαζί της, πιστεύω πως είναι μοναδική περίπτωση στον κόσμο, ένα απίστευτα χαρισματικό άτομο, γεμάτο φως και ιδέες, μια πραγματική «πριγκίπισσα» της δημιουργίας!

Είναι έμπνευση και την ευχαριστώ που υπάρχει! 

Ιsol, καλοτάξιδο!  :-D