Τα «Χέγια», το πρώτο μυθιστόρημα της Ζωρζ Σαρή από τις Εκδόσεις Πατάκη

Ιανουάριος 1988. Εγώ είμαι 19 στα 20, φοιτήτρια σε άλλη πόλη, αλλά πάντα δίπλα στους γονείς μου στις σημαντικές στιγμές των εκδόσεων.

Από τον περασμένο χρόνο οι γονείς μου έχουν γνωρίσει τη Ζωρζ Σαρή – τους τη σύστησε ο αείμνηστος βιβλιοθηκονόμος και συγγραφέας Κυριάκος Ντελόπουλος. Όπως μου εκμυστηρεύτηκε αργότερα η αγαπημένη μου Λότη Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου*, ήταν εκείνη που είχε μεταφέρει στον κ. Ντελόπουλο τον ενθουσιασμό της για τη συνεργασία της με τις σχετικά νέες τότε εκδόσεις (στον χώρο του παιδικού βιβλίου), δηλαδή με τον Στέφανο και τη Μελπομένη Πατάκη.

Έτσι, το 1987 υπέγραψαν το πρώτο συμβόλαιο με τη Ζωρζ Σαρή, για «Τα Χέγια», το νέο της τότε μυθιστόρημα.

Ο αείμνηστος Κώστας Σταμάτης, στενός φίλος και επιμελητής εκδόσεων, είχε γράψει κάποτε για το γεγονός αυτό ότι «αποτέλεσε την αρχή μιας μεγάλης σειράς τίτλων και θεμέλιο, ταυτόχρονα, μίας αγαστής συνεργασίας μεταξύ εκδότη και δημιουργού. Στον κόσμο του βιβλίου, αυτές τις σχέσεις, που χτίζονται βασισμένες στο ειλικρινές και αμοιβαίο ενδιαφέρον, την εκτίμηση και τον αλληλοσεβασμό και κάποτε ακόμη με τους δεσμούς της προσωπικής φιλίας, τις σφραγίζει και τις αναδεικνύει ο χρόνος».

Έτσι ακριβώς.

Εκείνο το διάστημα ξεκίνησε μια συνεργασία-σταθμός για όλους μας. Και σήμερα που κοιτάζω πίσω και διαβάζω τα δελτία τύπου της εκδήλωσης και της έκδοσης, συνειδητοποιώ πόσα έχουν αλλάξει, πόσα πρόσωπα που πρωταγωνιστούσαν τότε είναι την ίδια στιγμή απόντα και αεί παρόντα, πόσο έχουμε εξελιχτεί ως επαγγελματίες και ως άνθρωποι, αλλά και –κάτι που δεν το περίμενα– πόσα έχουμε ακόμα να διδαχτούμε από το παρελθόν, όχι μόνο από το λογοτεχνικό έργο των μεγάλων συγγραφέων, αλλά και από το έργο που γίνεται πίσω από τη σκηνή, από τον εκάστοτε εκδότη και τους συνεργάτες του, για τη φροντίδα της έκδοσης και της προώθησης του βιβλίου.

Με έκπληξη διαπιστώνω πως έχω ακόμα να μάθω πολλά από το παρελθόν και από τον πατέρα μου για το πώς οργανώνεται μια τόσο μεγάλη γιορτή («από την πλευρά των νέων παιδιών που παρακολουθούν και αγαπούν το έργο της Σαρή [συμμετέχει στην εκδήλωση] ο…»), για το πώς κάνεις ορατή την αγάπη, τη συγκίνηση και τον σεβασμό στο έργο του δημιουργού μέσα από τα δελτία τύπου! Θυμάμαι πως τότε είχε συνεργαστεί μαζί του ως σύμβουλος τύπου ο έμπειρος δημοσιογράφος Τάκης Ψαράκης, σύζυγος της εικονογράφου Βάσως Ψαράκη*. ?

Τι άλλο θυμάμαι με συγκίνηση;

Την εικονογράφο Ελπίδα Θωμοπούλου, αγαπημένη φίλη της Ζωρζ!

Την Ειρήνη Μάρρα*. Μάτα, θυμάμαι καλά τη μητέρα σου, μια φωτεινή και λαμπρή προσωπικότητα, εξαιρετική σε ό,τι έκανε (συγγραφή, μετάφραση, παιδικές εκπομπές στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση, θέατρο κ.ά.).

Την πρώτη φορά που διαπίστωσα τον δυναμισμό της Ζωής Βαλάση. Στο βίντεο από την εκδήλωση** την ακούω να δηλώνει: «Είμαι κι εγώ ένα από τα παιδιά της Ζωρζ Σαρή… Περηφανεύομαι και καυχιέμαι πως με παρέσυρε σ' εκείνη την τρομερή, την υπέροχη αγωνιστικότητα, σ' εκείνο τον ενθουσιασμό των πρώτων χρόνων». Και πιο κάτω: «Μου έμαθε ότι ο συγγραφέας είναι η φωνή της κοινωνίας, είναι η φωνή όχι μόνο της γενιάς του, αλλά η φωνή των ονείρων του λαού!». (Καταχειροκροτείται.)

Τη φωνή και τον τρόπο της Ζωρζ Σαρή. Δεν έχω λόγια, ακούστε τη στο 47’.

Στέκομαι λίγο στο συμβόλαιο που υπέγραψαν στις 4 Ιουλίου 1987. Πρώτα στη διεύθυνση: Νικηταρά 3! Κι ύστερα στο «κυρία Γεωργία Καρακώστα (με φιλολογικό ψευδώνυμο Ζωρζ Σαρή), συγγραφέας, κάτοικος Βούλας». Άλλα χρόνια τότε! Σήμερα φυσικά θα υπέγραφε ως Γεωργία Σαριβαξεβάνη, αλλά αυτό δε θα άλλαζε σε τίποτα το πόσο σπουδαίος υπήρξε στη ζωή της ο σύζυγός της Μαρσέλ Καρακώστας, ούτε πόσο δικοί μου άνθρωποι υπήρξαν ο Μαρσέλ και η κόρη της, η συγγραφέας Μελίνα Καρακώστα. ?

Ας αλλάξω κλίμα, και ας κλείσω με το πρώτο μας μότο, «Σύγχρονα βιβλία με σεβασμό στην υπεύθυνη γνώση», που μας συνόδευε και επί της ουσίας μάς συνοδεύει ακόμα.

*Επειδή κάποιοι με ρωτάτε ήδη, φυσικά και θα διαβάσετε στη στήλη αυτή ιστορίες αφιερωμένες στη συνεργασία μας.

** Το βίντεο από την εκδήλωση υπάρχει αναρτημένο και στο σάιτ που δημιουργήσαμε για τη Ζωρζ Σαρή (https://www.zorzsari.gr/video). Πολλοί από εσάς θα αναγνωρίσετε αγαπημένα πρόσωπα – αν όχι τον εαυτό σας!