Το βιβλίο που γεννήθηκε από ένα πρωταπριλιάτικο αστείο!

Καθώς ανατυπώνεται αυτές τις μέρες για 20ή φορά το πολύ αγαπημένο μου βιβλίο «Τα παραμύθια του κλότσου και του μπάτσου», είπα να σας θυμίσω την ιστορία του – μιας και πολλοί από τους facebook φίλους μου είναι μέρος της ιστορίας αυτής. 

Ήταν πρωταπριλιά του 2020 όταν τους ξεγέλασα όλους, φίλους και γνωστούς, ανακοινώνοντας τον ενθουσιασμό μου για το χειρόγραφο που με παράδοξο τρόπο είχε μόλις φτάσει στα χέρια μου. «Τα παραμύθια του κλότσου και του μπάτσου», το έργο του αστυνομικού που εκείνη την ίδια μέρα με είχε σταματήσει για να ελέγξει τα χαρτιά μετακίνησής μου – ήμασταν όπως θυμάστε μέσα στη «σκληρή» περίοδο της πανδημίας. Το χειρόγραφο συνοδευόταν κι από ένα πολύ ωραίο εξώφυλλο – το μπλε, αυτό με τη σφυρίχτρα! 

Ελάχιστοι φίλοι μου γέλασαν, αλλά τα σχόλιά τους πέρασαν στην αρχή απαρατήρητα. Οι περισσότεροι το πίστεψαν (ήθελαν τόσο να το πιστέψουν!) και σχολίαζαν πως ανυπομονούν να συναντήσουν το βιβλίο στα ράφια των βιβλιοπωλείων. 

Θυμάμαι το βράδυ εκείνης της πρωταπριλιάς να επιστρέφω στο σπίτι, να περπατάω στην έρημη Αθήνα και να μιλάω ασταμάτητα στο τηλέφωνο με όσους είχαν εν τω μεταξύ καταλάβει πως είχαν πέσει θύματα… χιούμορ: με τον Κώστα, με φίλους και στο τέλος με τη μαμά μου. 

Με όλους η κουβέντα έκλεινε κάπως έτσι: 

– Τι κρίμα να μην υπάρχει αυτός ο γεμάτος ταλέντο και χιούμορ (και αυτοσαρκασμό!) αστυνομικός. 

– Μπορεί και να υπάρχει και να μην τον συνάντησα ακόμη (τους παρηγορούσα). Αλλά θέλω κι εγώ πάρα πολύ να διαβάσω τις ιστορίες του, γι' αυτό σας διαβεβαιώ πως το βιβλίο του θα κυκλοφορήσει (τους υποσχόμουνα). 

Ε, λοιπόν, έτσι έγινε. Πολύ μεθοδικά, επέλεξα να απευθυνθώ σε όσους συγγραφείς μας είχαν πέσει θύματα της απάτης μου. Ανταποκρίθηκαν εφτά από αυτούς και με αυτόν τον μαγικό αριθμό ιστοριών, που είχαν ως κοινό παρονομαστή το χιούμορ και μια λοξή, απελευθερωτική ματιά στην καθημερινότητά μας, προχωρήσαμε την έκδοση. Μαζί με τη Φαίη Κολοκυθά, που ήταν τότε καινούρια στην ομάδα του εκδοτικού μας, διαλέξαμε εφτά καταπληκτικούς εικονογράφους και η Φαίη ανέλαβε το δύσκολο έργο να ενώσει τις εφτά πολύ διαφορετικές φωνές σε ένα βιβλίο. 

Φαίη, μου έκανες το μεγαλύτερο δώρο, γιατί για μένα το βιβλίο ήταν ένα εκδοτικό επίτευγμα – ένα κόσμημα. 

Το βιβλίο δε διακρίθηκε σε κανέναν διαγωνισμό, δε γράφτηκε καμία κριτική (αν δε μου διαφεύγει κάτι). Αλλά εγώ λατρεύω καθεμία εικονογραφημένη ιστορία που περιλαμβάνεται σε αυτό! Και εκτίμησα πάρα πολύ πως κάποιοι πειραματίστηκαν με τη φόρμα, με αναπάντεχα αποτελέσματα. 

Τέλος πάντων, ζήτω η πρωταπριλιά και οι αστυνομικοί που γράφουν απελευθερωτικές ιστορίες! 

Τελικά «Τα παραμύθια του κλότσου και του μπάτσου» έγραψαν και εικονογράφησαν οι: 

Σπύρος Γιαννακόπουλος - Ο βιολιστής (εικ. Γεωργία Ζάχαρη)
Ελένη Δικαίου - Ρομπέρτο και Μουτς (εικ. Ελένη Τσάμπρα)
Βαγγέλης Ηλιόπουλος - Αγάπη θέλει ο κορονο-γιός (εικ. Θανάσης Πέτρου)
Μάνος Κοντολέων- Παντρολογήματα (εικ. Αχιλλέας Ραζής)
Δημήτρης Μελικέρτης - Ο σατανικός πλασιέ (εικ. Mikkel Sommer)
Γιώργος Παναγιωτάκης - Άλλα αντ’ άλλων (εικ. Κατερίνα Χαδουλού)
Μαρία Παπαγιάννη - Απλά κανονικοί (εικ. Βασίλης Κουτσογιάννης) 

ΥΓ1. Η λέξη «μπάτσος» του τίτλου έχει διπλή σημασία. Η χρήση της με την έννοια του αστυνομικού προέρχεται από την τούρκικη λέξη bac, που σημαίνει χαράτσι, φόρος, που τον εισέπρατταν χωροφύλακες.

ΥΓ2. Μακάρι να είχε κάνει 20 εκδόσεις το βιβλίο αυτό! Τις αξίζει, ίσως γι’ αυτό και το φετινό πρωταπριλιάτικο αστείο μας ήταν πιστευτό. Όμως είναι στην 1η έκδοση ακόμη. Αγαπήστε το, διαδώστε το, γελάστε μαζί με τα παιδιά και γνωρίστε τους 7+7 συγγραφείς και εικονογράφους της συλλογής!