Οι παγίδες του Διαδικτύου

Η εξάπλωση της χρήσης του Διαδικτύου, καθώς και η τεχνολογία έφεραν σημαντικές αλλαγές στον τρόπο αναζήτησης των πληροφοριών. Οι υψηλές ταχύτητες γοητεύουν· κυρίως τους μαθητές, οι οποίοι, στο πλαίσιο σχολικών εργασιών, προτιμούν την ηλεκτρονική αναζήτηση παρά τις εγκυκλοπαίδειες και τα βιβλία αναφοράς.
Πριν από μερικούς μήνες κυκλοφόρησε ευρέως στο Διαδίκτυο η «είδηση» ότι η εταιρεία Apple παράγει ένα πρόγραμμα ηλεκτρονικής εκμάθησης της ελληνικής γλώσσας, το “Hellenic Quest”, που διανέμεται παγκοσμίως και προορίζεται, σε πρώτο στάδιο, για αγγλόφωνους και ισπανόφωνους. Ο πρόεδρος της εταιρείας φέρεται να δήλωσε ότι αποφάσισαν να το προωθήσουν επειδή η κοινωνία μας χρειάζεται ένα εργαλείο που θα της επιτρέψει ν’ αναπτύξει τη δημιουργικότητά της και να εισαγάγει νέες ιδέες.
Στο ίδιο άρθρο αναφέρεται ότι και Άγγλοι επιχειρηματίες ανακάλυψαν την αξία της ελληνικής γλώσσας, αφού προτρέπουν τα ανώτερα στελέχη τους να μάθουν αρχαία ελληνικά. Κι αυτό επειδή τα αρχαία ελληνικά ενισχύουν τη λογική και τονώνουν τις ηγετικές ικανότητες. Ο συγγραφέας του άρθρου ανέφερε, μάλιστα, ότι αυτές οι ιδιότητες της ελληνικής γλώσσας οδήγησαν το Πανεπιστήμιο Irvine της Καλιφόρνιας στο να αναλάβει την αποθησαύριση του πλούτου της στο πρόγραμμα “Ibicus”. Το άρθρο πληροφορούσε ότι αποθησαυρίστηκαν 6 εκατομμύρια γλωσσικοί τύποι της ελληνικής και ταξινομήθηκαν 8.000 συγγράμματα!
Επειδή η είδηση διαδόθηκε και μέσα από φόρουμ πανεπιστημιακών, έγινε πιστευτή και αναπαράχθηκε από διάφορες εφημερίδες και περιοδικά.
Ωστόσο, μόνο ένα μέρος της είδησης είναι αληθινό: αυτό που αναφέρεται στο Πανεπιστήμιο του Irvine, το οποίο, πράγματι, μέσα από το πρόγραμμα Thesaurus Linguae Graecae, ψηφιοποίησε ένα μεγάλο μέρος της αρχαίας ελληνικής γραμματείας. Υποθέτω ότι οι επιστήμονες συνεχίζουν αυτό το πολύ σημαντικό εγχείρημα, όχι επειδή συμφωνούν με τους ανώνυμους Άγγλους επιχειρηματίες, αλλά επειδή αυτή είναι η δουλειά τους.
Με έβαλε σε σκέψεις όλη αυτή η ιστορία, καθώς τελευταία είναι πολύ «της μόδας» να αναθέτει ο δάσκαλος εργασίες που απαιτούν χρήση του Διαδικτύου χωρίς, τις περισσότερες φορές, να έχει προηγηθεί εκπαίδευση για το πώς ελέγχεται η αξιοπιστία των πληροφοριών.
Αναρωτήθηκαν, άραγε, οι εκπαιδευτικοί πόσο εφικτό είναι για ένα παιδί –αλλά και για τους ενηλίκους– να διασταυρώσει την πληροφορία που βρήκε; Το ερώτημα γίνεται ακόμη πιο επιτακτικό, αν αναλογιστούμε ότι κάποια πληροφορία μπορεί να «γεννιέται» από μη αξιόπιστη πηγή, αλλά να μεταφέρεται και να υιοθετείται από πλήθος αξιόπιστων ιστοτόπων, οπότε και γίνεται πολύ πιο δύσκολος ο εντοπισμός της αλήθειας.
Η τεχνολογία, σίγουρα, προσφέρει πολλές δυνατότητες και στη γνώση και στην επικοινωνία· αλλά ας μη βιαστούμε να κλειδώσουμε στο πατάρι τις έντυπες εγκυκλοπαίδειες (για τη συγγραφή των οποίων εργάστηκαν επί χρόνια ολόκληρα αξιόπιστες επιστημονικές ομάδες), τουλάχιστον όταν αναζητούμε πληροφορίες για θέματα που δεν είναι της επικαιρότητας.

Φανή Αναγνώστου
Εκπαιδευτικός