Σύνοψη
Κάθε χρόνο, οι κάτοικοι του Προτεκτοράτου αφήνουν ένα μωρό στο δάσος, θυσία στη μάγισσα που ζει εκεί. Ελπίζουν ότι με αυτό τον τρόπο την εξευμενίζουν και για έναν χρόνο δε θα τρομοκρατεί την πόλη τους. Αλλά η μάγισσα του δάσους, η Ζαν, είναι καλή. Μοιράζεται το σπίτι της με το σοφό Τέρας του Έλους και έναν Υπέροχα Μικροσκοπικό Δράκο. Η Ζαν σώζει τα παιδιά και τα δίνει σε οικογένειες στην άλλη μεριά του δάσους. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, η Ζαν ταΐζει τα μωρά με το φως των αστεριών.
Μια φορά, η Ζαν ταΐζει κατά λάθος ένα μωρό με το φως του φεγγαριού αντί για το φως των αστεριών, χαρίζοντας στο μωρό υπερφυσικές μαγικές δυνάμεις. Η Ζαν αποφασίζει ότι πρέπει να αναθρέψει αυτό το κορίτσι σαν να ήταν δικό της παιδί και το ονομάζει Λούνα. Καθώς πλησιάζουν τα δέκατα τρίτα γενέθλια της Λούνα, η μαγεία της αρχίζει να γίνεται αισθητή, με επικίνδυνες συνέπειες. Εν τω μεταξύ, ένας νεαρός άντρας από το Προτεκτοράτο είναι αποφασισμένος να ελευθερώσει τον λαό του: να σκοτώσει τη μάγισσα. Τριγύρω πετούν δολοφονικά πουλιά με ασαφείς προθέσεις. Κάτω από το έδαφος βρυχιέται ένα ηφαίστειο, που είχε μείνει ανενεργό εδώ και αιώνες. Και η γυναίκα με την καρδιά της τίγρης έχει βγει για κυνήγι…
Ένα επικό παραμύθι ενηλικίωσης που βραβεύτηκε με το Newbery Medal και είναι βέβαιο πως θα γίνει ένα σύγχρονο κλασικό ανάγνωσμα.
"Υπάρχει, φυσικά, μαγεία μέσα στο φως των αστεριών. Το ξέρουν όλοι. [...] Το φως του φεγγαριού, πάντως... είναι άλλη ιστορία. Το φως του φεγγαριού είναι μαγεία. Ρωτήστε όποιον θέλετε".
"Το Κορίτσι που ήπιε το φεγγάρι" είναι εξίσου συναρπαστικό και πολυεπίπεδο με μεγάλα κλασικά βιβλία, όπως ο Πίτερ Παν και ο Μάγος του Οζ". The New York Times Book Review
"Μια ιστορία αγάπης, περιέργειας και της μαγείας που υπάρχει στην καθημερινή ζωή... Ένα μυθιστόρημα με θέμα το ταξίδι, όχι τον προορισμό· ένα ταξίδι γεμάτο σοφία και αγάπη". Minneapolis Star Tribune
"Προικισμένο με πολλαπλά επίπεδα πλοκής που κορυφώνονται σε μια αγωνιώδη κλιμάκωση, με χαρακτήρες τρομερής ακεραιότητας (και χαρακτήρες δίχως ψήγμα ακεραιότητας), με έναν κόσμο γεμάτο στοιχεία παραξενιάς και δολοπλοκίας και με ύφος που αγγίζει την ποίηση. Μια σίγουρη επιλογή για όσους απολαμβάνουν τις πραγματικά φανταστικές ιστορίες". Booklist
"Ο γρήγορος ρυθμός και η φανταστική πλοκή του ενώνουν μυριάδες κλωστές, που όλες μαζί υφαίνουν ένα απίστευτο πανόραμα χαρακτήρων, μαγείας και εμπειριών καθημερινής ζωής... Μαεστρικά γραμμένο και μαγευτικό". School Library Journal
"Καθηλωτικό". Publishers Weekly
"Απόλυτα συναρπαστικό". Shelf Awareness for Readers
"Είναι βέβαιο πως θα σας γοητεύσει και θα σας μαγέψει". Kirkus Reviews
«Τα βιβλία ούτως ή άλλως είναι μαγικά». Είκοσι σημεία από την ομιλία της Κέλυ Μπάρνχιλ κατά την αποδοχή του βραβείου Newbery Medal το 2017.
1. Τα βιβλία ούτως ή άλλως είναι μαγικά. Ρωτήστε όποιον θέλετε.
2. Πιστεύουμε σε κάτι και αυτό είναι. Αυτή είναι η δύναμη των ιστοριών.
3. Οι ιστορίες μεγεθύνουν, διαστέλλουν, ενδυναμώνουν. Και μπορούν και μεταμορφώνουν τα αυτιά των χοίρων σε μεταξένια πορτοφόλια και τους χοιροβοσκούς σε βασιλιάδες.
4. Μια ιστορία μπορεί να κάνει ένα μοναχικό, φοβισμένο παιδί να αισθανθεί ότι είναι κάτι άλλο, κάτι σημαντικό έστω και για μια στιγμή. Και μπορεί να κάνει ένα άσχημο ξεχασμένο κομμάτι μιας πόλης να φαίνεται σαν ένα άγριο κι ατέλειωτο δάσος.
5. Λέμε ιστορίες γιατί λαχταράμε κάτι παραπάνω. Πιο σπουδαίες αλήθειες, εμπειρίες, ζωές.
6. Λέμε ιστορίες γιατί θέλουμε εμείς να είμαστε κάτι παραπάνω απ’ το φτωχό εγώ μας.
7. Οι ιστορίες μπορούν να προκαλέσουν συντροφικότητα, μοίρασμα, γενναιοδωρία, αλλά και αντιπάθεια, μίσος και διαμάχες. Οι ιστορίες είναι γέφυρες και τείχη.
8. Είναι δύσκολο να μη μιλήσουμε για την πολιτική. Ζούμε –δεν ξέρω αν έχετε παρατηρήσει– σε ενδιαφέροντες καιρούς. Και φυσικά όλη η τέχνη είναι πολιτική.
9. Οι άνθρωποι δίνουν νόημα σ’ όλα μέσα από την αφήγηση.
10. Έγραψα αυτό το βιβλίο γιατί ήθελα να παλέψω με την αντίληψη των ψευδών αφηγήσεων. Αυτών των ιστοριών που μετατρέπουν τους γείτονες σε αποδιοπομπαίους τράγους.
11. Το μίσος προς τον εαυτό βασίζεται σ’ ένα σενάριο. Η αυτοαμφισβήτηση είναι αφήγηση. Διάολε, ακόμα και το άγχος είναι απλά μια ιστορία που λέμε στον εαυτό μας ξανά και ξανά, και δεν μπορούμε να τη σταματήσουμε.
12. Oι ιστορίες είναι ισχυρές. Για καλό ή κακό. Μπορούν κυριολεκτικά να ξαναγράψουν την εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας, μπορούν και να ξαναγράψουν από την αρχή όλο τον κόσμο γύρω μας.
13. Να δείξω πώς μια ιστορία, όταν λέγεται κυνικά, μπορεί να διαστρεβλώσει την αλήθεια. Ήθελα να δείξω πώς μια κυνική ιστορία μπορεί να γίνει ένας τοίχος, μια φυλακή, ένα όπλο.
14. Και έχουμε παιδιά που, εδώ και τώρα, έχουν βαθιά ανάγκη από βιβλία που θα τους δώσουν τα εργαλεία που χρειάζονται για να σκέφτονται κριτικά. Να κάνουν ερωτήσεις.
15. Χρειαζόμαστε ιστορίες καθρέφτες, έτσι ώστε κάθε παιδί να μπορεί να δει καθαρά τον εαυτό του.
16. Χρειαζόμαστε ιστορίες γέφυρες και δρόμους που θα συνδέουν αυτό που γνωρίζουμε με αυτό που δε γνωρίζουμε. Ιστορίες ασφαλή λιμάνια και φιλόξενα ιερά, ιστορίες που να είναι πανοπλία και ασπίδα, φίλοι και σύντροφοι.
17. Σαν άνθρωποι των βιβλίων, όλοι είμαστε ειδικοί στην ανατροπή. Γνωρίζουμε ότι τα βιβλία μάς διδάσκουν να παραβιάζουμε, να αντιστεκόμαστε, να ακούμε, να ενώνουμε, να αναλύουμε και να κατανοούμε.
18. Με τα βιβλία είμαστε κάτι παραπάνω από το εγώ. Με τα βιβλία γινόμαστε εμείς.
19. Η ανάγνωση είναι ριζοσπαστική, τελεία και παύλα.
20. Πείτε μια νέα ιστορία. Ξαναγράψτε τον κόσμο.
ΠΗΓΗ: Δημοσιεύεται με την άδεια του The Horn Book, μεταφρασμένο από το άρθρο που δημοσίευσε το περιοδικό το 2017 και θα το βρείτε εδώ:
https://www.hbook.com/story/2017-newbery-medal-acceptance-by-kelly-barnhill
Επιστροφή
