Ο Βιτόλντ Γκομπρόβιτς, γιος Πολωνών ευγενών, γεννήθηκε το 1904 στο Μαλοσύτσε. Το 1915 η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στη Βαρσοβία, όπου ο Γκομπρόβιτς φοίτησε στο γυμνάσιο και μετά στη Νομική Σχολή. Το 1926, πηγαίνει στη Γαλλία για μεταπτυχιακές σπουδές, ωστόσο ανακαλύπτει ότι τον ενδιαφέρουν ελάχιστα. Έτσι μένει ένα χρόνο στο Παρίσι και έξι μήνες στα Πυρηναία. Επιστρέφοντας στη Βαρσοβία το 1927, εργάζεται μέχρι το 1934 ως γραμματέας στο Πρωτοδικείο και το Εφετείο της πόλης, ενώ παράλληλα επιχειρεί τα πρώτα του λογοτεχνικά βήματα. Εκδίδει τα πρώτα του διηγήματα με τον τίτλο "Μνήμες από την εποχή της ανωριμότητας" (1933) και το θεατρικό έργο "Υβόννη, πριγκίπισσα της Βουργουνδίας" (1935). Συνεργάζεται ως κριτικός σε διάφορες εφημερίδες της Βαρσοβίας και το 1937 δημοσιεύει το μυθιστόρημα "Φερντυντούρκε" (στα ελληνικά κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ερατώ), που τον φέρνει στην πρώτη γραμμή της νέας πολωνικής λογοτεχνίας. Η έκρηξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, το καλοκαίρι του 1939 -εποχή που δημοσιεύεται στον πολωνικό τύπο το μυθιστόρημά του "Οι μαγεμένοι"- βρίσκει τον Γκομπρόβιτς να ταξιδεύει για το Μπουένος Άιρες, απ όπου δεν θα επιστρέψει. Θα μείνει εκεί είκοσι τέσσερα χρόνια και θα δημιουργήσει το σύνολο σχεδόν του έργου του, το οποίο από το 1950 εκδίδεται στα πολωνικά, πρώτα στο Παρίσι και μετά στην Πολωνία: "Υπερ-Ατλαντικός και Γάμος" (1950), "Ημερολόγιο" (1957-1966), "Η πορνογραφία" (1960), "Κόσμος" (1965), "Οπερέτα" (1966). Το 1963 επιστρέφει στην Ευρώπη. Εγκαθίσταται οριστικά στη Βανς, στη Νότια Γαλλία, όπου και πεθαίνει το 1969. Το 1967 του απονέμεται το Διεθνές Βραβείο Λογοτεχνίας "Φορμεντόρ".