Αν ακολουθούσε την οικογενειακή παράδοση, θα γινόταν κοσμηματοπώλης, αλλά προτίμησε να μπει κρυφά στη Σχολή Καλών Τεχνών όπου και, στις αρχές της δεκαετίας του 1990, αποφάσισε να αφήσει τους γνωστούς εικαστικούς δρόμους και να ασχοληθεί με ένα νέο μέσο που ακόμα βρισκόταν στα πρώτα του στάδια, την εικονική απεικόνιση (imagerie virtuelle) - η οποία αποδείχτηκε ένα από τα πιο θεαματικά πεδία αναζήτησης στην παραγωγή εικόνας. Στο πέρασμα των χρόνων εργάστηκε σε διάφορους τομείς, όπως στο animation, στα ηλεκτρονικά παιχνίδια και στη σκηνογραφία.