Η Μαργκερίτ Γιουρσενάρ (Marguerite Yourcenar, 1903-1987), ψευδώνυμο-αναγραμματισμός του πραγματικού επωνύμου της (Grayencour), γεννήθηκε στις Βρυξέλλες, από Γάλλο πατέρα και Βελγίδα μητέρα η οποία πέθανε δέκα ημέρες μετά τον τοκετό. Μεγάλωσε με τον πατέρα της στη Λιλ, όπου έλαβε πολύ καλή μόρφωση κατ’ οίκον, με έμφαση στις ξένες γλώσσες, στα αρχαία ελληνικά και στα λατινικά. Έζησε κυρίως στο εξωτερικό, στην Ιταλία, στην Ελλάδα, στην Ελβετία και, από το 1939 και έπειτα, στη βορειοανατολική ακτή των Ηνωμένων Πολιτειών, όπου και πέθανε. Από τις Εκδόσεις Πατάκη, σε μετάφραση Ανδρέα Παππά (2021) κυκλοφορούν οι νουβέλες Αλέξης (1929) και Η χαριστική βολή (1939) που ανήκουν στα νεανικά της έργα. Ακολούθησαν τα βιβλία Φωτιές (1936), Ιστορίες της Ανατολής (1938, Εκδόσεις Πατάκη, 2022, μτφρ. Γιάννης Στρίγκος), Αδριανού απομνημονεύματα (1951, ιστορικό μυθιστόρημα που την έκανε παγκοσμίως γνωστή), Οι αγαθοεργίες της Αλκίππης (1956), Ο οβολός του ονείρου (σε τελική εκδοχή το 1959), Η άβυσσος (1968, βραβείο Femina) κ.ά. Οι Ευλαβικές αναμνήσεις (1974), τα Αρχεία του Βορρά (1977) και το Τι; Η Αιωνιότητα (1988) αποτελούν τρίπτυχο, αποτελούμενο από προσωπικές εξομολογήσεις και σκέψεις, που φέρει τον γενικότερο τίτλο «Ο λαβύρινθος του κόσμου». Το 1980 έγινε η πρώτη γυναίκα που εξελέγη μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας. Το έργο της Γιουρσενάρ περιλαμβάνει δοκίμια, θεατρικά, καθώς και μεταφράσεις (μεταξύ άλλων αρχαίας ελληνικής ποίησης, ποιημάτων του Καβάφη, νέγρικων γκόσπελ και ύμνων, έργων της Βιρτζίνια Γουλφ και του Χένρυ Τζέιμς).