Ο Λεϊμποβίτς υπήρξε μαθητής του Σένμπεργκ και του Βέμπερν στις αρχές της δεκαετίας του 30 και στη συνέχεια, μετά τη λήξη του πολέμου, δίδαξε τη δωδεκαφθογγική μέθοδο σύνθεσης στη Γαλλία, ενώ η γενικότερη μουσική του δραστηριότητα αποτέλεσε έναν από τους βασικούς μοχλούς για τη διάδοση των έργων του Σένμπεργκ στην Ευρώπη.