Ο Γιάννης Σερβετάς είναι ένας πρώην Barman , ο οποίος παράτησε την μεγάλη καριέρα που θα έκανε πίσω από την μπάρα και ασχολήθηκε κατ αρχήν με το ραδιόφωνο.

Το πώς πέρασε και στην τηλεόραση είναι κάτι που ούτε και ο ίδιος δεν κατάλαβε. Όμως κακά τα ψέματα, ο πρώτος έρωτας δύσκολα ξεχνιέται γι αυτό και ξαναγύρισε πίσω από το αγαπημένο του μικρόφωνο.

Τα τελευταία χρόνια είναι παρουστιαστής στην εκπομπή «Ράδιο αρβύλα», στο πλευρό του Αντώνη Κανάκη, αλλά και στην ραδιοφωνική του εκπομπή στον Imagine 89.7 FM. Η πορεία του στα media ξεκινάει φυσικά πολύ παλιότερα, από το 1992, με ραδιοφωνικές εκπομπές στο Ράδιο Θεσσαλονίκη και στην ΩΜΕΓΑ TV, για να συμμετάσχει στην τηλεοπτική παρέα του «ΑΜΑΝ» πέντε χρόνια αργότερα. Το «ερωτικό» ταξίδι στα ΜΜΕ για τον Σερβετά ακόμα συνεχίζεται.

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, παίζοντας στα αρχαία της πλατείας Ναβαρίνου ή στους χώρους της ΔΕΘ. Μικρός ήθελε να ζει σε χωριό για να χαιρετάει και να τον χαιρετούν οι πάντες, όπως έλεγε. Τώρα πλέον είναι πολύ χαρούμενος γιατί σε όποιο χωριό της Ελλάδας κι αν πάει θα βρεθούν άνθρωποι που θα τον χαιρετήσουν. «Κατάφερα κι έκανα την πατρίδα μου... χωριό μου», λέει χαρακτηριστικά ο ίδιος. Στην αρχή ήταν barman, μετά είχε το δικό του μπαρ, όπου σύχναζαν πολλοί μόνο και μόνο για να ακούν τα αστεία και τα ανέκδοτά του. Εκεί σε έναν διαγωνισμό ανεκδότων μπροστά και πίσω από την μπάρα γνώρισε τον Βασίλη Δέλιο, με τον οποίο αργότερα έγιναν ραδιοφωνικό δίδυμο και κολλητοί φίλοι. Με τον Αντώνη Κανάκη, επίσης, είναι, εκτός από συνεργάτες, και πολύ καλοί φίλοι. Οπως και ο Αντώνης έτσι και ο ίδιος δεν αποχωρίζεται τη Θεσσαλονίκη για καμία δελεαστική, επαγγελματική πρόταση. Αν και του αρέσει η Αθήνα, δεν μπορεί να ζήσει μακριά από πόλη που δεν έχει λιμάνι, λέει χαριτολογώντας. Η αλήθεια είναι ότι η οικογένειά του, η γυναίκα της ζωής του και ο γιος του Βασίλης, είναι γι αυτόν το λιμάνι του, για χάρη των οποίων δεν κάνει καμία έκπτωση στην προσωπική του ευτυχία. Ζει στους δικούς του ρυθμούς, μακριά από τις κοσμικότητες και τη showbiz, ενώ ύστερα από τόσα χρόνια που πέρασε μέσα στα μπαρ τώρα πλέον βγαίνει έξω σπάνια.

Ως άνθρωπος είναι πολύ απλός και μετρημένος. Κλαίει εύκολα όταν είναι λυπημένος, ροχαλίζει όταν είναι κουρασμένος και νευριάζει απίστευτα όταν δεν βρίσκει πάρκινγκ για το αυτοκίνητό του. Ο ίδιος λέει συχνά στους φίλους και στους ακροατές του ότι θέλει να μείνει «αιώνιο παιδί». Τα τελευταία χρόνια έχει αποκτήσει μια όμορφη συνήθεια… Γράφει το προσωπικό του ημερολόγιο-ανεκδοτολόγιο, το οποίο και κυκλοφορεί, κερδίζοντας το βιβλιόφιλο κοινό. Θεωρεί όμως βαρύ τον τίτλο του συγγραφέα, που κάποιοι του αποδίδουν. Οπως λέει, είναι μονογαμικός και του αρέσουν οι μόνιμες σχέσεις. Αυτό δεν ισχύει μόνο για τον γάμο του, αλλά και για τη συνήθεια του ημερολογίου που σκοπεύει να συνεχίσει όσο θεωρεί ότι παρουσιάζει ενδιαφέρον η καταγραφή της κάθε μέρας και των προσωπικών στιγμών του. Το γράψιμο σε γενικότερο επίπεδο είναι η αγαπημένη του ασχολία. Αν και δεν έχει το δικό του blog, αφιερώνει πολλές ώρες καθημερινά για να ξεναγείται σε blogs φίλων του, να σχολιάζει κείμενα ή να καταγράφει τις δικές του απόψεις, όταν του το ζητούν.