Η Hannah Arendt [Χάννα Άρεντ] (1906-1975) υπήρξε µία από τις πιο σηµαντικές µορφές της πολιτικής φιλοσοφίας στον εικοστό αιώνα. Γεννήθηκε στο Αννόβερο της Γερµανίας το 1906. Σπούδασε στα πανεπιστήµια του Μαρβούργου και του Φράιµπουργκ και ολοκλήρωσε τη διατριβή της στη φιλοσοφία στο πανεπιστήµιο της Χαϊδελβέργης, υπό την επίβλεψη του Καρλ Γιάσπερς. Στο Μαρβούργο συνδέθηκε ερωτικά µε τον φιλόσοφο, καθηγητή της, Μάρτιν Χάιντεγκερ. Το ειδύλλιο διήρκεσε ως το 1928. Το 1933, όταν ο Χάιντεγκερ προσχώρησε στο Ναζιστικό Κόµµα, όντας πρύτανης του πανεπιστηµίου του Φράιµπουργκ, η Arendt, Εβραία η ίδια, έφυγε από τη Γερµανία για τη Γαλλία, όπου εργάστηκε για τη µετανάστευση στην Παλαιστίνη των παιδιών εβραϊκής καταγωγής. Παντρεύτηκε τον καθηγητή φιλοσοφίας Heinrich Blucher το 1940. Το 1941, υπό τη νέα απειλή του ναζισµού, το ζευγάρι αναγκάστηκε να µετοικήσει στις ΗΠΑ. Η Arendt έγινε Αµερικανίδα πολίτης 10 χρόνια αργότερα. Ήταν διευθύντρια ερευνών του Conference on Jewish Relations (1944-46), εκδότρια στο Schocken Books (1946-48), δευθύντρια του Jewish Cultural Reconstruction στη Νέα Υόρκη, επισκέπτρια καθηγήτρια στα πανεπιστήµια της Καλιφόρνιας (Μπέρκλεϋ), του Πρίνστον, της Κολούµπια, του Κορνέλ και του Σικάγου, και καθηγήτρια στην Graduate Faculty του New School for Social Research στη Νέα Υόρκη. Μεταξύ των πιο σηµαντικών έργων της Arendt συγκαταλέγονται Οι απαρχές του ολοκληρωτισµού (1951), Η ανθρώπινη κατάσταση (1958, Εκδόσεις Πατάκη, 2020, μτφρ. Πέτρος Γεωργίου), Μεταξύ παρελθόντος και µέλλοντος (1961, υπό νέα έκδοση από τις Εκδόσεις Πατάκη), Για την επανάσταση (1963), Ο Άιχµαν στην Ιερουσαλήµ (1963), Άνθρωποι σε ζοφερούς καιρούς (1968), Κρίσεις της δηµοκρατίας (1972), και Η ζωή του πνεύµατος (εκδόθηκε µετά θάνατον, το 1978, σε επιµέλεια της Mary McCarthy). Η Arendt πέθανε στη Νέα Υόρκη τον Δεκέµβριο του 1975.