Το ρέκβιεμ της ανάγνωσης σε μια πυρά βιβλίων

« Νιώθουμε τη δύναμη της γλώσσας. Δεν μπλέκεις με τα μεταχειρισμένα βιβλία επειδή είναι η επικερδέστερη δουλειά.» William Leathem

Πριν από μερικές μέρες, στο Kansas City, ο Tom Wayne και ο Will Leathem έκαναν μπάρμπεκιου έξω από το παλαιοβιβλιοπωλείο τους.
Φλόγες ξεπηδούσαν μέσα από μια πυρά βιβλίων μεταξύ των οποίων μυθιστορήματα του Tom Clancy και του Dean Koontz,ένα παλιό χειρόγραφο για τους εκπαιδευτικούς του Kansas και- ο κύριος Wayne χαίρεται πολύ γι’ αυτό- ένα nonfiction βιβλίο με τίτλο «Η ζεστή ζώνη».
Περισσότερα βιβλία θα είχαν παραδοθεί στη φωτιά – από το “Pat Nixon:The untoldy story” της Julie Nixon Eisenhower ως το “On the trail of Adventure”, που ανήκε πριν από πολύ καιρό σ’ ένα αγόρι το οποίο είχε καθαρογράψει το όνομα του με μολύβι στο εσωτερικό του βιβλίου- αν οι πυροσβέστες του Kansas City δεν είχαν καταφέρει να αποδείξουν ότι οι ιδιοκτήτες του παλαιοβιβλιοπωλείου δεν είχαν άδεια. Όχι πως υπάρχει άδεια για να καις βιβλία.
Ακολούθησε θερμή συζήτηση μπροστά στο μαγαζί. Στη συνέχεια, έφτασε ένα πυροσβεστικό όχημα που έσβησε τη φωτιά.
Ο κύριος Wayne, 47 χρονών, και ο κύριος Leathem, 45 χρονών, παρουσιάζουν τους εαυτούς τους ως βιβλιόφιλους. Συχνά προτείνουν διάφορα βιβλία στο μαγαζί τους και γράφουν ποίηση στον ελεύθερό τους χρόνο. Επιπλέον, ο κύριος Leathem έχει έναν μικρό εκδοτικό οίκο. «Νιώθουμε τη δύναμη της γλώσσας», εξηγεί. «Δεν μπλέκεις με τα μεταχειρισμένα βιβλία επειδή είναι η επικερδέστερη δουλειά.»

Δεν παρέλειψαν να πουν ότι οι εορταστικές φωτιές δεν είχαν σκοπό να αποτίσουν φόρο τιμής στην ταινία Fahrenheit 451

Για πολλά χρόνια, ο κύριος Leathem ήταν πολιτικός σύμβουλος δουλεύοντας μεταξύ άλλων για τον John Ashcroft, τον πρώην ρεπουμπλικάνο κυβερνήτη και γερουσιαστή από το Μισούρι και μετέπειτα γενικό εισαγγελέα. Αλλά από το 1997, ο κύριος Leathem αισθανόταν ένα εσωτερικό κενό το οποίο η πολιτική δεν μπορούσε να καλύψει. Έτσι, ο ίδιος και ο συνέταιρός του άνοιξαν ένα βιβλιοπωλείο που το ονόμασαν Τα βιβλία του Πρόσπερου σ’ ένα funky τετράγωνο στη γειτονιά του Westport. Ο συνέταιρος αποχώρησε και τη θέση του πήρε ο κύριος Wayne. Πριν από λίγα χρόνια, παράτησε τον κόσμο του εμπορίου και της κτηματομεσιτικής, για να σώσει την ψυχή του, όπως εξηγεί.
Τα βιβλία είναι απλά πράγματα, χάρτινα τούβλα εμπορίου που πιάνουν χώρο. Αλλά είναι ακόμη και άγια ποτήρια που περιέχουν τις γραπτές αντανακλάσεις των εμπειριών και των ονείρων μας επιτρέποντας μας να δείξουμε έναν συγκεκριμένο συνδυασμό λέξεων και να αναφωνήσουμε: Ναι! Αυτό ακριβώς!»
Αυτές είναι οι αντιφατικές πραγματικότητες των βιβλίων τις οποίες οι δυο συνέταιροι έπρεπε να αντιμετωπίσουν γρήγορα. Σε σύντομο χρονικό διάστημα, συγκέντρωσαν γύρω στους 50.000 τίτλους βιβλίων.
Οι κούτες των βιβλίων που γέμισαν τον ισόγειο χώρο του πλίνθινου κτιρίου τους, που κτίστηκε πριν από 120 χρόνια, μετακινήθηκαν σε μια αποθήκη που είχε ενοίκιο 150 ευρώ το μήνα και στη συνέχεια στη σοφίτα ενός φίλου τους.
Υποστηρίζουν πως προσπάθησαν να διώξουν σωρηδόν βιβλία που είτε δεν πωλούνταν είτε βρίσκονταν σε υπεραφθονία- χωρίς όμως αποτέλεσμα. Όταν ένας φίλος τους μπήκε φυλακή, προσπάθησαν να χαρίσουν βιβλία στο σωφρονιστικό σύστημα, αλλά εκείνοι αρνήθηκαν. Όταν χάρισαν βιβλία σε μια τοπική φιλανθρωπική εκδήλωση, κάποιο ευυπόληπτο άτομο αγόρασε τα περισσότερα από τα βιβλία και έπειτα τα άφησε στο κατώφλι του βιβλιοπωλείου.
Τότε, μια σκέψη καρφώθηκε στο μυαλό του κυρίου Wayne: Να τα κάψουμε. Οι δυο λάτρεις του βιβλίου σκέφτηκαν πως έτσι θα μπορούσαν να διαμαρτυρηθούν για την όλο και μεγαλύτερη μείωση του αναγνωστικού κοινού στις Ηνωμένες Πολιτείες όπου σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, λιγότερο από το μισό του ενήλικου πληθυσμού έχει διαβάσει το χρόνο έστω και ένα μυθιστόρημα, ένα θεατρικό έργο ή ένα διήγημα, που να μη σχετίζεται με τη δουλειά τους ή το σχολείο.
Υιοθέτησαν ως μότο ένα απόφθεγμα του ποιητή Joseph Brodsky: «Υπάρχουν χειρότερα εγκλήματα από το κάψιμο του βιβλίου. Ένα από αυτά είναι να μη τα διαβάζεις.» Aρπαξαν λοιπόν, μερικές κούτες βιβλίων από την αποθήκη χωρίς να νοιαστούν- ή ίσως χωρίς να τολμήσουν – να κοιτάξουν ποια βιβλία επρόκειτο να θυσιάσουν. Έτσι, στις 4 π.μ. με την παρουσία της τοπικής τηλεόρασης, άρχισαν να καίουν τα βιβλία που , όπως είπαν, κανείς δεν ήθελε.
Λίγες μέρες μετά από την καύση των βιβλίων, ο κύριος Leathem και ο κύριος Wayne δέχτηκαν πάνω από 5.000 ηλεκτρονικά μηνύματα, μερικά θυμωμένα, άλλα συμπαθητικά και άλλα στα οποία ζητάνε να πάρουν από αυτούς βιβλία. Ένας στρατιώτης στο Ιράκ τους έγραψε πως χρειάζεται βιβλία και εκείνοι του απάντησαν πως θα του στείλουν μερικά δωρεάν.
Ενώ μιλούσαν για την πιθανότητας μιας επόμενης καύσης, ένα φορτηγάκι καθαρισμού τυλίχθηκε ξαφνικά στις φλόγες. Οι δυο άντρες κοιτάζοντας τη φωτιά να τυλίγει το όχημα, άρπαξαν τον πυροσβεστήρα για να τη σβήσουν. Και ήταν μόνο ένα αυτοκίνητο...