Γερμανία01 Ιαν 1900
ΕΝΑ ΝΕΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ ΤΩΝ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΩΝ
Πρόσφατα, σε γερμανική εφημερίδα διάβασα ένα άρθρο σχετικά με το πώς αξιοποίησαν οι Γερμανοί τα ερευνητικά δεδομένα του προγράμματος TIMSS (Trends in International Mathematics and Science Study).
Σε έρευνες που έγιναν από την TIMSS παρατηρήθηκε ότι οι Γερμανοί μαθητές δεν είναι τόσο καλοί στα μαθηματικά. Μπορούν μεν να λύσουν τις ασκήσεις τους, αλλά δεν χρησιμοποιούν τα μαθηματικά γενικότερα στη ζωή τους. Σύγκριση έγινε και στον τρόπο διδασκαλίας του μαθήματος σε διάφορες χώρες και παρατηρήθηκε ότι, ενώ στη Γερμανία οι δάσκαλοι έδιναν τις ασκήσεις και εξηγούσαν στους μαθητές πώς να τις λύσουν, στην Ιαπωνία έδιναν στους μαθητές την άσκηση και τους άφηναν να βρουν μόνοι τους τη λύση.
Με βάση αυτές τις έρευνες, στη Γερμανία ξεκίνησε ένα πειραματικό πρόγραμμα για να αυξηθεί η αποτελεσματικότητα της διδασκαλίας των μαθηματικών και των φυσικών επιστημών. Από τη συνεργασία δασκάλων και επιστημόνων προέκυψε ένα μοντέλο, σύμφωνα με το οποίο οι δάσκαλοι παρακινούνται να συζητούν μεταξύ τους τις μεθόδους που ακολουθούν και να βοηθούν τους μαθητές τους να συμμετάσχουν πιο ενεργά στο μάθημα.
Ο δάσκαλος κάθεται στο πίσω θρανίο της τάξης, αφού έχει μοιράσει διαφορετικές ασκήσεις στους μαθητές, οι οποίοι καλούνται, ανά δύο ή τρεις, να βρουν τη λύση. Η συζήτηση μεταξύ τους είναι ζωηρή και κανένας τους δεν είναι αδιάφορος στο μάθημα. Ο δάσκαλος επεμβαίνει μόνο εφόσον η αναζήτηση οδηγηθεί σε αδιέξοδο.
Εναλλακτικά, μπορεί ο δάσκαλος να μεταφέρει το μάθημα εκτός σχολικής τάξης. Χαρακτηριστικά, αναφέρεται το παράδειγμα μιας δασκάλας που πήρε τους μαθητές της κι επισκέφθηκαν το εργοτάξιο μιας γέφυρας, όπου είδαν από κοντά τη χρήση των μαθηματικών στην πραγματική ζωή. Έτσι, οι μαθητές ανέπτυξαν μεγαλύτερο ενδιαφέρον για το μάθημα και κατάλαβαν καλύτερα τα μαθηματικά.
Αυτά διάβασα στην εφημερίδα και μπήκα στον πειρασμό να ψάξω στο Internet για τυχόν συμμετοχή της Ελλάδας σε αυτό το πρόγραμμα που περιλαμβάνει περίπου 90 χώρες από όλον τον κόσμο.
Σε έρευνες που έγιναν από την TIMSS παρατηρήθηκε ότι οι Γερμανοί μαθητές δεν είναι τόσο καλοί στα μαθηματικά. Μπορούν μεν να λύσουν τις ασκήσεις τους, αλλά δεν χρησιμοποιούν τα μαθηματικά γενικότερα στη ζωή τους. Σύγκριση έγινε και στον τρόπο διδασκαλίας του μαθήματος σε διάφορες χώρες και παρατηρήθηκε ότι, ενώ στη Γερμανία οι δάσκαλοι έδιναν τις ασκήσεις και εξηγούσαν στους μαθητές πώς να τις λύσουν, στην Ιαπωνία έδιναν στους μαθητές την άσκηση και τους άφηναν να βρουν μόνοι τους τη λύση.
Με βάση αυτές τις έρευνες, στη Γερμανία ξεκίνησε ένα πειραματικό πρόγραμμα για να αυξηθεί η αποτελεσματικότητα της διδασκαλίας των μαθηματικών και των φυσικών επιστημών. Από τη συνεργασία δασκάλων και επιστημόνων προέκυψε ένα μοντέλο, σύμφωνα με το οποίο οι δάσκαλοι παρακινούνται να συζητούν μεταξύ τους τις μεθόδους που ακολουθούν και να βοηθούν τους μαθητές τους να συμμετάσχουν πιο ενεργά στο μάθημα.
Ο δάσκαλος κάθεται στο πίσω θρανίο της τάξης, αφού έχει μοιράσει διαφορετικές ασκήσεις στους μαθητές, οι οποίοι καλούνται, ανά δύο ή τρεις, να βρουν τη λύση. Η συζήτηση μεταξύ τους είναι ζωηρή και κανένας τους δεν είναι αδιάφορος στο μάθημα. Ο δάσκαλος επεμβαίνει μόνο εφόσον η αναζήτηση οδηγηθεί σε αδιέξοδο.
Εναλλακτικά, μπορεί ο δάσκαλος να μεταφέρει το μάθημα εκτός σχολικής τάξης. Χαρακτηριστικά, αναφέρεται το παράδειγμα μιας δασκάλας που πήρε τους μαθητές της κι επισκέφθηκαν το εργοτάξιο μιας γέφυρας, όπου είδαν από κοντά τη χρήση των μαθηματικών στην πραγματική ζωή. Έτσι, οι μαθητές ανέπτυξαν μεγαλύτερο ενδιαφέρον για το μάθημα και κατάλαβαν καλύτερα τα μαθηματικά.
Αυτά διάβασα στην εφημερίδα και μπήκα στον πειρασμό να ψάξω στο Internet για τυχόν συμμετοχή της Ελλάδας σε αυτό το πρόγραμμα που περιλαμβάνει περίπου 90 χώρες από όλον τον κόσμο.
Στον δικτυακό τόπο βρήκα και άλλες πολύ ενδιαφέρουσες πληροφορίες αλλά και σημαντικά συγκριτικά στατιστικά στοιχεία σχετικά για τη διδασκαλία των μαθηματικών και των φυσικών επιστημών.
Τα στοιχεία που αφορούν στην Ελλάδα είναι μόνο για το 1995, παρόλο που το πρόγραμμα συνεχίζεται. Οι Ιάπωνες είχαν καλύτερες μαθηματικές επιδόσεις κι έτσι έλεγξα διάφορα στοιχεία για τις δύο χώρες (Ελλάδα και Ιαπωνία).
Παραθέτω εδώ κάποια ποσοστά που, αν και όχι ιδιαίτερα πρόσφατα, νομίζω ότι θα πρέπει να μας προβληματίσουν.
Πόσο συχνά χρησιμοποιείτε αντικείμενα από την πραγματική ζωή για να λύσετε προβλήματα μαθηματικών;
Σχεδόν πάντα: Ελλάδα=19,73%
Ιαπωνία: 1,89%
Πόσο συχνά ο δάσκαλος εξηγεί κανόνες και ορισμούς όταν αρχίζει ένα νέο κεφάλαιο:
Σχεδόν πάντα: Ελλάδα=75,05%
Ιαπωνία: 53,49%
Πόσο συχνά ο δάσκαλος δίνει δουλειά για το σπίτι;
Σχεδόν πάντα: Ελλάδα=80,05%
Ιαπωνία=15,55% (με τάση μείωσης σε σχέση με τα στοιχεία του 1999)
Ωστόσο, για να βγάλει κανείς σοβαρά και έγκυρα συμπεράσματα χρειάζεται να δει όλα τα στατιστικά στοιχεία, που είναι αδύνατο να φιλοξενηθούν σ’ ένα μόνο άρθρο. Αν ενδιαφέρει και σας αυτό το «πείραμα», μπορείτε να επισκεφτείτε την ιστοσελίδα: http://lighthouse.air.org/timss/
.JPG)
