«Όσο υπάρχουν άνθρωποι που ονειροπολούν, που κρυώνουν, που πεινούν και ματώνονται, το βιβλιαράκι αυτό θα ’χει το δικαίωμα να κάθεται αντίκρυ τους σε μιαν άκρη και να λέει το πικρό παραμύθι του. Αυτό α

Μετά την απογοήτευση του Μέλιου για τον γάμο της αγαπημένης του Αγράμπελης και κυνηγημένος από την αστυνομία επειδή υπερασπίστηκε, για μια ακόμα φορά, τους αδύναμους, το οδοιπορικό του συνεχίζεται, αυ

— Τι ’ναι, Νίκο;— Ξέρεις τι τρέχει; μου λέει κολλώντας τα χείλη του στ’ αυτί μου.— Δεν ξέρω…, του απαντώ. [...]— Σκοτώσανε έναν υπουργό!— Πώς;;Ο φίλος έψαξε με τα μάτια να δει αν τον άκουσαν.— Πότε;—

«…Μυκήνες! Ξένε, κλάψε… Αν θέλεις να προσευχηθείς, δεν υπάρχει βωμός. Όλα είναι θρύψαλα, λιωμένα κάτω απ’ το ασήκωτο πέλμα του καιρού. Κι όμως… τον παλιό κείνο καιρό όλα ήταν ολόρθα.Οι σπασμένες υδρίε