«Όταν ήμουν παιδί, καθόμουν στο κρεβάτι μου και κοίταζα τη μακρινή Σελήνη έξω από το παράθυρο. Αναρωτιόμουν αν μια μέρα θα στεκόταν κάποιος άνθρωπος στην επιφάνειά της και θα κοίταζε τη μακρινή Γη…»Ίσ

Το φεγγάρι κρυώνει κάθε βράδυ εκεί ψηλά και θέλει να βρει μια ζεστή μικρή αγκαλιά. Έτσι αρχίζει ένα μακρύ ταξίδι σε ουρανό και γη αναζητώντας τη φιλία και την αγάπη.[μητέρα, αγάπη, φιλία, φαντασία]

Η Έλλη επιστρέφει με τη μαμά της από τις καλοκαιρινές διακοπές. Βαριέται. Ξαφνικά όμως ένα ολόγιομο φεγγάρι τούς χαμογελάει από τον ουρανό. Η Έλλη το χειροκροτά κι εύχεται να δει κι ο μπαμπάς της το φ

«Κοιτάζοντας τη Γη από ψηλά, κατάλαβα πως η ζωή πάνω της βρισκόταν παντού και συνιστούσε ένα σύνολο που βρισκόταν σε συνεχή εξέλιξη. Το δάσος, το ποτάμι, η έρημος, το παγόβουνο, το νησί, το βουνό και