Η Άννα είναι μαθήτρια δημοτικού και σκέτος πονοκέφαλος για τη μαμά της, που υποστηρίζει ότι «τα θηλυκά δεν πρέπει να έχουν μεγάλο πόδι ούτε μεγάλο στόμα ούτε μεγάλο μπόι ούτε μεγάλη ιδέα». Η Άννα όμως

Η Άννα είναι μαμά του Νικόλα και όπου να ’ναι θα γεννήσει ακόμα ένα αγόρι. Όμως, θες η χούντα που έρχεται και στρογγυλοκάθεται στον σβέρκο όλων, θες η ιδιαίτερη κατάσταση της οικογένειας με τη μαχητικ

Τον Φλεβάρη του 1963 η Άννα, τελειόφοιτη πλέον του οκτατάξιου γυμνασίου, συμμετέχει σ’ ένα συλλαλητήριο στο κέντρο της Αθήνας, όπου μαθητές και φοιτητές διεκδικούν καλύτερη παιδεία. Μέσα στη βουή του

Σχολικό έτος 1957-58. Η Άννα είναι δεκατριών χρονών και πάει στο γυμνάσιο, όπου θα αντιπαρατεθεί με τους αυστηρούς κανόνες του, θα βιώσει τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα, τις πρώτες τραυματικές εμπειρίες,

Η Άννα είναι μαμά του Νικόλα και όπου να ’ναι θα γεννήσει ακόμα ένα αγόρι. Όμως, θες η χούντα που έρχεται και στρογγυλοκάθεται στον σβέρκο όλων, θες η ιδιαίτερη κατάσταση της οικογένειας με τη μαχητικ

Η Άννα είναι μαθήτρια δημοτικού και σκέτος πονοκέφαλος για τη μαμά της, που υποστηρίζει ότι «τα θηλυκά δεν πρέπει να έχουν μεγάλο πόδι ούτε μεγάλο στόμα ούτε μεγάλο μπόι ούτε μεγάλη ιδέα». Η Άννα όμως

Σχολικό έτος 1957-58. Η Άννα είναι δεκατριών χρονών και πάει στο γυμνάσιο, όπου θα αντιπαρατεθεί με τους αυστηρούς κανόνες του, θα βιώσει τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα, τις πρώτες τραυματικές εμπειρίες,

Τον Φλεβάρη του 1963 η Άννα, τελειόφοιτη πλέον του οκτατάξιου γυμνασίου, συμμετέχει σ’ ένα συλλαλητήριο στο κέντρο της Αθήνας, όπου μαθητές και φοιτητές διεκδικούν καλύτερη παιδεία. Μέσα στη βουή του

Η Άννα είναι μαμά του Νικόλα και όπου να ’ναι θα γεννήσει ακόμα ένα αγόρι. Όμως, θες η χούντα που έρχεται και στρογγυλοκάθεται στον σβέρκο όλων, θες η ιδιαίτερη κατάσταση της οικογένειας με τη μαχητικ

Κοίτα, η Μελίνα δεν ξέρει ότι βρίσκεται στη Χώρα των Θαυµάτων. Προσωπικά πιστεύω στα θαύµατα, άσε που, όταν πάψεις να πιστεύεις σε αυτά, θυµώνουν και δεν σου συµβαίνουν – δεν θυµάµαι ποιος το έχει πει

Η Ανδρομάχη πάει τρίτη γυμνασίου, έχει φακίδες στη μύτη (φρίκη!), μια μικρότερη αδερφή (σκέτος μπελάς!), μια μοντέρνα γιαγιά (πιο πολύ μαμά της), δύο Φι-Γάμα-Πι (και μία στο περίμενε), ανήκει στους «π

Εκείνη ανέκαθεν αντιστεκόταν στην τεχνική μπονσάι που της επέβαλλε η κοινωνία κι επέμενε να απλώνει τις «ρίζες» και τα «κλαδιά» της, όσο και να την περιόριζαν και να την κλάδευαν, ενώ ένας αόρατος φύλ

Ταξιδεύοντας με το Πλάσμα του Χρόνου, η μητέρα του Χρίστου και της Τίνας γεννάει τη νέα τους αδερφή, τη Μελλόντια, στο 3002 μ.Χ. Μόλις γυρνούν όμως πίσω στο 1992 μ.Χ., διαπιστώνουν ότι η Μελλόντια δεν

Μετά το χωρισμό των γονιών της η Λίνα δεν έβγαινε έξω πια με τις φίλες της, τραγουδούσε χωρίς φωνή –ακόμη και στη χορωδία–, έπαιζε πάλι με τις κούκλες της, έλεγε τα μυστικά της μόνο στη γάτα της και δ

Το βιβλίο είναι μια θαυμάσια αφορμή για να μιλήσει κανείς στα παιδιά για την περιπέτεια της συγγραφής ενός βιβλίου. Η συγγραφέας Βούλα Μάστορη, αξιοποιώντας και τις δραστηριότητες του βιβλίου, θα οδηγ

«… προσπάθησε να τον παρηγορήσει λέγοντάς του πως ήταν απλά ένα όνειρο. Όμως ο Χρίστος έδειχνε πεπεισμένος ότι αυτό που ονειρεύτηκε είχε πράγματι συμβεί. Και μέσα στο μοιρολόγι του μουρμούριζε και κάτ

Η Ανδρομάχη πάει τρίτη γυμνασίου, έχει φακίδες στη μύτη (φρίκη!), μια μικρότερη αδερφή (σκέτος μπελάς!), μια μοντέρνα γιαγιά (πιο πολύ μαμά της), δύο Φι-Γάμα-Πι (και μία στο περίμενε), ανήκει στους «π

Η μικρή Ελένη κάθεται και κλαίει, γιατί δεν την παίζουνε οι φίλοι στην αυλή. Και, σαν να μην έφτανε αυτό, τη φωνάζουν και Ψυλλοελένη – Ελένη σαν ψύλλος, δηλαδή. Γιατί; Α, είναι μια ολόκληρη ιστορία…

Ο Κωνσταντίνος είχε δοκιμάσει μερικές φορές να τα πει όλα στους γονείς του. Εκείνοι όμως δεν τον πίστευαν και τον διέκοπταν λέγοντας «Αρκετά! Η φαντασία σου δεν έχει όρια!». Έτσι, δεν έμαθε κανείς ότι

Ταξιδεύοντας με το Πλάσμα του Χρόνου, η μητέρα του Χρίστου και της Τίνας γεννάει τη νέα τους αδερφή, τη Μελλόντια, στο 3002 μ.Χ. Μόλις γυρνούν όμως πίσω στο 1992 μ.Χ., διαπιστώνουν ότι η Μελλόντια δεν

Η Χριστίνα ζήλευε το μεγάλο της αδερφό, αλλά δεν έφταιγε εκείνη γι' αυτό. Και μετά ζήλευε το ίδιο -και πιο πολύ!- το μικρότερο αδερφό της. Αλλά πάλι δεν έφταιγε εκείνη. Μήπως έφταιγαν οι γονείς της; Μ

Τ' αυτιά του Θόδωρου είναι μεγάλα και τα άλλα παιδιά στη γειτονιά τον πειράζουν και τον φωνάζουν Αυτιά. Όμως μια μέρα ο Θόδωρος ανακαλύπτει πως τα αυτιά του είναι ΜΑΓΙΚΑ. Και τότε όλα αλλάζουν.

Όταν ο μικρός Τίμος άνοιξε με φούρια την πόρτα έτοιμος να κάνει τις σκανταλιές του, έμεινε με το γλειφιντζούρι στο στόμα. Μπροστά του ήταν ο... Παππούς του! Αυτός που είχε πάει στον ουρανό! Μα πώς; Το