Σ’ αυτό το σύντοµο βιβλίο η Έλενα Φερράντε µοιράζεται µαζί µας τις σκέψεις της για τη δική της «περιπέτεια της γραφής» αλλά και αυτή συγγραφέων που τη σηµάδεψαν. Πρόκειται για τρεις «διαλέξεις» και έν

Τι κάνει μια αφήγηση ενδιαφέρουσα, ενίοτε και συναρπαστική, αλλά και τι μας λένε κάποια διηγήματα των μεγάλων Ρώσων κλασικών για τον εαυτό μας και για τον κόσμο που μας περιβάλλει; O Τζορτζ Σόντερς, έ

Τι κάνει μια αφήγηση ενδιαφέρουσα, ενίοτε και συναρπαστική, αλλά και τι μας λένε κάποια διηγήματα των μεγάλων Ρώσων κλασικών για τον εαυτό μας και για τον κόσμο που μας περιβάλλει; O Τζορτζ Σόντερς, έ

«Οφείλουμε ακόμα να μάθουμε πώς να είμαστε σύγχρονοι του Τζόυς».Με αυτή τη φράση ξεκινάει ο Ρίτσαρντ Έλλμαν τη βιογραφία του Τζέημς Τζόυς (1882-1941), δεκαοχτώ χρόνια μετά τον θάνατο του συγγραφέα το

«Κανένα πρόβληµα δεν είναι τόσο σύµφυτο µε τα γράµµατα και το ταπεινό τους µυστήριο όσο αυτό το οποίο θέτει µια µετάφραση» έχει γράψει ο ΧόρχεΛουίς Μπόρχες, και ο συγγραφέας, δοκιµιογράφος και µεταφρα

«Δεν υπάρχει τίποτα πιο μαγικό και όμορφο από τις αράδες που σχηματίζονται πάνω στο χαρτί. Μόνο αυτό υπάρχει. Μόνο αυτό υπήρχε πάντα».Eπιστολές που ο Τσαρλς Μπουκόβσκι γράφει από τη νεαρή του ηλικία τ

«Κανένα πρόβληµα δεν είναι τόσο σύµφυτο µε τα γράµµατα και το ταπεινό τους µυστήριο όσο αυτό το οποίο θέτει µια µετάφραση» έχει γράψει ο ΧόρχεΛουίς Μπόρχες, και ο συγγραφέας, δοκιµιογράφος και µεταφρα

Τα Μυστικά του συρταριού είναι µια ανθολογία ηµερολογιακών εγγραφών, από τις πρώτες στιγµές της ανάδυσης του είδους (εµβληµατικός πρωτουργός ο Βρετανός Σάµιουελ Πέπυς, που άρχισε να κρατάει ηµερολόγιο

Τα Μυστικά του συρταριού είναι µια ανθολογία ηµερολογιακών εγγραφών, από τις πρώτες στιγµές της ανάδυσης του είδους (εµβληµατικός πρωτουργός ο Βρετανός Σάµιουελ Πέπυς, που άρχισε να κρατάει ηµερολόγιο

Για αιώνες έλεγα ιστορίες άλλων. Τώρα ήρθε η ώρα να πω τη δική μου. Την ιστορία των περιπετειών μου μέχρι να φτάσω σ’ αυτό το ράφι. Μου τσάκισαν τις σελίδες. Γέλασαν μαζί μου. Έκλαψαν μαζί μου. Μ’ απα

Ο Ουμπέρτο Έκο δημοσίευσε το πρώτο του μυθιστόρημα, «Το όνομα του ρόδου», το 1980, όταν ήταν κοντά στα πενήντα του. Σε αυτές τις «εξομολογήσεις», ο συγγραφέας, τώρα που πλησιάζει τα ογδόντα, ανατρέχει

«Kορυφαίο μέλος της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς, ένας λυρικός που δεν αρνήθηκε το σκώμμα και τη σάτιρα, ο Aναγνωστάκης υπηρέτησε τίμια και στοχαστικά την κριτική ποίηση, την ποίηση που αμφιβάλλει, αμφ

ΜΗΠΩΣ… ονειρεύεστε να γράψετε το επόμενο μυθιστόρημα-σταθμό;Μετανιώνετε που δεν ολοκληρώνετε τους πίνακες, τα ποιήματα ή τα σενάριά σας;Θέλετε να δημιουργήσετε μία επιχείρηση ή φιλανθρωπική οργάνωση;Ε

«Μια αρνητική κριτική αξίζει περισσότερο από το τίποτε, από το να σε αγνοήσουν... ή μήπως όχι;» έγραφε στο μεγαλύτερο αδερφό του Αλέξανδρο ο Άντον Τσέχoφ, προσπαθώντας να τον βοηθήσει, ελαφρύνοντας τη

Ευρύτατα αναγνωρισμένη ως μία εκ των πλέον διακεκριμένων σήμερα συγγραφέων αγωνίας, η Πατρίτσια Χάισμιθ αναλύει εδώ τις μεθόδους δουλειάς της και τα ζωτικά στοιχεία του σασπένς στη μυθοπλασία. Προσεγγ