Τα χρόνια τα παλιά, οι νύχτες στις εξοχές κατοικούνταν από φοβερά πλάσματα όπως οι ανασκελάδες, τα σμερδάκια ή τα διαβόλια και τα τελώνια, που καραδοκούσαν να βλάψουν όσους είχαν αποξεχαστεί στην ύπ

Το μεσημέρι στον τόπο μας ο ήλιος πλησίαζε πάντοτε πολύ κοντά στη γη, πολύ κοντά στους ανθρώπους. Κι οι άνθρωποι, θες από την κούραση της ημέρας που είχε προηγηθεί, θες από το πύρωμα του ήλιου και την

Είναι η γη, είναι και τα παιδιά της. Στοιχειά, λάμιες, γίγαντες και δράκοι γεννιούνται από τα σπλάχνα της και συνδιαλέγονται με τους ανθρώπους που ζούσαν σ’ αυτό τον τόπο εκατοντάδες χρόνια πριν. Κάπο