«Η πόλη που έδιωξε τον πόλεμο» του Αντώνη Παπαθεοδούλου. Ένα βιβλίο που τελικά ήταν… pop up!
50 χρόνια βιβλία #50xroniavivlia
Γράφει ο Αντώνης Παπαθεοδούλου
Pop up είναι ένα βιβλίο από το οποίο ξεπετάγονται εκπλήξεις! Κι εγώ αυτή την ιστορία την είχα ονειρευτεί, την είχα γράψει για να γίνει pop up: για να έχει αγάλματα και πίδακες από σιντριβάνια που ξεπετάγονται όταν ανοίγεις τις σελίδες. Από το 2007 τη γυρόφερνα σε φίλους editors και εκδοτικούς ρωτώντας πώς γίνονται τα pop up και ανακάλυπτα πόσο δύσκολο, χρονοβόρο και κοστοβόρο ήταν. Όταν η Έλενα Πατάκη το αγάπησε και αποφάσισε να το εκδώσει, με τη Μυρτώ αρχίσαμε να κατασκευάζουμε τρισδιάστατα σπιτάκια (τέλεια εκείνη, ψιλοχάλια εγώ) ελπίζοντας να κάνουμε την πόλη αυτή κάπως αληθινή. Τελικά η Μυρτώ ανακάλυψε αυτή την υπέροχη χειροποίητη εικαστική γλώσσα που έβαλε στο βιβλίο και εγκαταλείψαμε τις κατασκευές.
Συνέβη όμως κάτι μαγικό! Το βιβλίο αυτό ήταν όντως pop up! Με το που βγήκε, άρχισαν να ξεπετιούνται από τις σελίδες του εκπλήξεις!!! Πρώτη πρώτη ήταν το πρώτο μου βραβείο, το βραβείο του περιοδικού «Διαβάζω», του σημερινού «Αναγνώστη»! Κι έπειτα η έκπληξη του Κρατικού Βραβείου! Και τα βραβεία ΕΒΓΕ για την υπέροχη εικονογράφησή του. Σχολεία και νηπιαγωγεία άρχισαν να φτιάχνουν δικές τους πόλεις (ναι, pop up, και μάλιστα μεγάλες) και να μας καλούν να τις γνωρίσουμε από κοντά. Κι έπειτα παρουσίαση του τετραπέρατου Δικαίου Χατζηπλή που –με τη βοήθεια αγαπημένων μας φίλων που έγιναν για λίγο ηθοποιοί– το παρουσιάσαμε στον Ιανό με τον Πόλεμο να έρχεται στ' αλήθεια παρελαύνοντας με τύμπανα από τη Σταδίου. Κι έπειτα η Μυρτώ προσκεκλημένη να παρουσιάσει το βιβλίο στη Γαλλία στο Salon du livre et de la presse jeunesse. Κι έπειτα ένας μεγάλος εκδοτικός οίκος στη Βραζιλία που ζήτησε το βιβλίο κι αυτό ήταν η πρώτη πρώτη μου δουλειά που κυκλοφόρησε στο εξωτερικό!
Κι όποτε νόμιζες ότι το βιβλίο έκλεινε και τέλειωναν οι εκπλήξεις, το ξανάνοιγες και –τσουπ!– άρχιζαν τα pop up: παράσταση με παραμυθομαγειρέματα από τον Κινητήρα, κουκλοθεατρική παράσταση από την Παραμυθοχώρα, τη Σπυριδούλα και τη Μαρία, με αφήγηση, κούκλες άμεσης κίνησης, μαρότ, επίπεδες, γιγαντόκουκλες, τεχνικές θεάτρου, μαύρου θεάτρου και πολυμέσων και –σαν να μην έφτανε αυτό– ντυμένη με pop up κι άλλη έκπληξη – μουσική και τραγούδια του αγαπημένου μου Φοίβου Δεληβοριά! Και άπειρες σχολικές παραστάσεις και δράσεις και κατασκευές –δε θα ξεχάσω τη μακέτα τοίχου που έφτιαξαν στη Βίλα Αιμιλία κι ενώ ήταν λίγο πιο μεγάλη από το σαλόνι μου, επέμεναν να μου τη χαρίσουν! Δε σταματάει αυτό το βιβλίο. Αν ήταν κανονικό pop up, θα είχε εκπλήξεις όσες τα σαλόνια του. Με την τύχη που είχε, όμως, ξεπήδησαν από μέσα του πολύ περισσότερες από όσες φανταζόμουν. Και επειδή δεν ήταν τύχη αυτό αλλά άνθρωποι, που το αγάπησαν και βρήκαν εκεί μέσα πράγματα που ούτε καν είχαμε φανταστεί να κρύψουμε, τους ευχαριστώ και τις ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου!