Δύο βιβλία των Εκδόσεων Πατάκη ξεχώρισαν στα «Βραβεία Βιβλίου Public 2019»

Την Πέμπτη 13 Ιουνίου 2019, σε μία κατάμεστη αίθουσα στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, πραγματοποιήθηκε για 6η συνεχή χρονιά η Τελετή Απονομής των Βραβείων Βιβλίου Public. Για τα καλύτερα βιβλία της χρονιάς ψήφισαν 189.775 αναγνώστες.

Απονεμήθηκαν οι εξής διακρίσεις που αφορούν βιβλία των Εκδόσεων Πατάκη:

Βραβείο Ελληνικού μυθιστορήματος της χρονιάς στον Χρήστο Χωμενίδη για το βιβλίο του Ο φοίνικας

Εµπνευσµένος από τον έρωτα της Εύας Πάλµερ και του Άγγελου Σικελιανού —µα όχι προσηλωµένος στα αληθινά γεγονότα— ο Φοίνικας είναι το πιο φιλόδοξο έργο του Χωµενίδη. Καλύπτει εβδοµήντα σχεδόν χρόνια, από το 1860 έως το 1927. Κινείται από τα βοσκοτόπια της Πάρνηθας µέχρι τη Νέα Υόρκη των αρχών του 20ού αιώνα κι από το «µαύρο 1897» ίσαµε τους Βαλκανικούς Πολέµους, τη Μικρασιατική Καταστροφή, τη µεσοπολεµική Αθήνα, το Πήλιο, τους Δελφούς… Ένα πλήθος ιστορικών προσώπων —ή µυθιστορηµατικών αντανακλάσεών τους— παρελαύνει στις σελίδες του. Από τον Ελευθέριο Βενιζέλο, τον Κωστή Παλαµά, την Κυβέλη έως τον Κώστα Καρυωτάκη, τον λαϊκό ζωγράφο Θεόφιλο, τον Μάρκο Βαµβακάρη… Κυρίως όµως ο Φοίνικας δεν αφήνει ανέγγιχτο κανένα από τα µεγάλα, τα διαχρονικά ζητήµατα. Την καταγωγή και την ταυτότητα του καθενός, τον έρωτα, τη γονεϊκότητα, τις ολισθηρές στροφές του βίου, την πίστη και την προδοσία, την αγωνία για ένα νόηµα που θα υπερβαίνει τον θάνατο.

Βραβείο Σύγχρονης ελληνικής ποίησης στον Χάρη Βλαβιανό για την ποιητική συλλογή Αυτοπροσωπογραφία του λευκού

Στην "Αυτοπροσωπογραφία του λευκού" ο Χάρης Βλαβιανός, επτά χρόνια μετά την τελευταία του ποιητική κατάθεση, επανέρχεται, με βλέμμα ανανεωμένο, σε γνώριμους τόπους της ποίησής του, διευρύνοντας ακόμη περισσότερο το πεδίο των στοχαστικών και γλωσσικών του αναζητήσεων. Ο απολεσθείς παράδεισος του οριστικά χαμένου αλλά εξακολουθητικά αναζητούμενου νοήματος, η επισφάλεια των λέξεων ενώπιον του τραύματος του παρελθόντος, αλλά και η αδυναμία επικοινωνίας στις καθημερινές επαφές, η διακειμενικότητα ως καταστατική συνθήκη της ποιητικής γραφής, ο ποιητής ως κρίκος μιας μακράς αλυσίδας ετερόκλητων προγόνων της εγχώριας όσο και εν γένει της δυτικής λογοτεχνικής παράδοσης είναι ζητήματα που διατρέχουν, φανερά ή υπογείως, και τις πέντε ενότητες της συλλογής. Ο αναγνώστης έρχεται έτσι σε επαφή με το λευκό σε όλες τις αποχρώσεις και εντάσεις του – το τυραννικό λευκό της άγραφης σελίδας, το εναγώνιο λευκό της σιωπής, το βουβό λευκό του πένθους, το θαμπό λευκό της μνήμης, το λευκό ως σύμβολο λύτρωσης και ελπίδας, ως σημείο αναγέννησης.